Nadleśnictwo Choczewo podobnie jak pozostałe 429 nadleśnictw funkcjonuje w oparciu o Ustawę o lasach i inne akty prawne bezpośrednio z nią powiązane. Ustawa o lasach szczegółowo określa i warunkuje wszelkie aspekty działania nadleśnictwa.

Jednym z najważniejszych obowiązków LP jest zapewnienie trwałości istnienia lasów. Jako nadleśnictwo osiągamy to prowadząc trwałą, zrównoważoną i wielofunkcyjną gospodarkę leśną. Wieloletnie doświadczenie pozwala pogodzić ze sobą różne funkcje lasu, jego ochronę, powiększanie jego zasobów, spełnienie potrzeb społeczeństwa i zapewnienie surowca drzewnego.

Nadrzędną rzeczą jest ochrona lasu przekładająca się na zapewnienie jego trwałości. Lasy naszego nadleśnictwa cechują się dużym bogactwem przyrodniczym. Przekłada się to na liczne formy ochrony obejmujące najcenniejsze fragmenty lasów. Mamy ponad 440ha rezerwatów, ponad połowa nadleśnictwa objęta jest obszarami Natura 2000, ponadto w nadleśnictwie znajduje się cześć Nadmorskiego Parku Krajobrazowego wraz z jego otuliną, a także strefy ochrony gniazdowania ptaków.

Ochrona przyrody nie sprowadza się jedynie do ustanowienia ustawowych form ochrony. Ponad 5% powierzchni naszych lasów zostało opisanych jako lasy referencyjne. Są to kępy starych drzew, lasy na terenach podmokłych, lub miejsca występowania chronionych roślin i zwierząt. Na tych terenach nie prowadzimy żadnej gospodarki leśnej, lasy te pozostaną w niezmienionej ludzką ręką formie aż do ich naturalnego rozpadu.

Kolejnym bardzo ważnym elementem zachowania trwałości lasów i zapewnienia bezpieczeństwa miejscowej ludności jest retencjonowanie wody. Obecnie jesteśmy w ramach drugiej edycji pozyskiwania środków unijnych mających na celu zatrzymanie wody w lesie poprzez tworzenie niewielkich zbiorników wodnych i magazynowania wody w torfowiskach i zdegradowanych terenach podmokłych. Spowolnienie spływu wody i zatrzymanie jej na terenach leśnych poprawia jakość środowiska i ogranicza rozmywanie dróg i rowów.

Obok funkcji związanych z ochroną niezmiernie ważną jest też ta gospodarcza. Jest ona ściśle planowana i rozliczana. Plany działania opracowywane są na okres 10 lat. Poprzedza je szczegółowa inwentaryzacja stanu lasu  uwzględniająca wiek drzewostanów, ich skład gatunkowy i  ochronę przyrody. Na tej podstawie określany jest poziom pozyskania drewna i minimalny zakres innych prac hodowlanych, który musimy wykonać w danym 10-leciu. Nie możemy wyciąć więcej niż przyrośnie lasu, a wycięty las zgodnie z zapisami ustawy musimy odnowić nie później niż 5 lat od wycięcia. Z reguły po wykonaniu cieć las odnawiamy w ciągu 3 lat. W ten sposób zapewniamy trwałość lasów pozyskując jednocześnie drewno, które pozwala nam uzyskać pieniądze na bieżące funkcjonowanie.

Należy podkreślić, że  Lasy Państwowe same finansują swoją działalność. Ten fundamentalny aspekt naszej działalności określa Rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 6 grudnia 1994 r. w sprawie szczegółowych zasad gospodarki finansowej w Państwowym Gospodarstwie Leśnym Lasy Państwowe. Akt ten wyznacza podstawowe reguły zarządzania finansami, będące wyrazem określonej w ustawie o lasach zasady samofinansowania, w szczególności:

• ustanawia prowadzenie działalności na zasadach rachunku ekonomicznego;
• określa rodzaje oraz zakres prowadzonej działalności administracyjnej, ubocznej i dodatkowej;
• ogranicza zakres działalności ubocznej do gospodarowania zwierzyną, pozyskiwania – z wyjątkiem skupu – żywicy, choinek, karpiny, kory, igliwia, zwierzyny oraz płodów runa leśnego, a także sprzedaży tych produktów w stanie nieprzerobionym;
• ogranicza zakres działalności dodatkowej do produkcyjnej i usługowej na rzecz gospodarki leśnej; określa zasadę sprzedaży produktów i usług działalności ubocznej i dodatkowej po kosztach własnych, poniesionych na ich wytworzenie;
• definiuje źródła przychodów i rodzaje ponoszonych kosztów;
• określa zasady tworzenia i wykorzystania zasobów PGL Lasy Państwowe;
• ustanawia samodzielne gospodarowanie przez nadleśnictwa osiąganym wynikiem finansowym;
• określa zasady tworzenia i wykorzystania funduszu leśnego, w tym mechanizm wyrównywania niedoborów środków finansowych w nadleśnictwach i regionalnych dyrekcjach z funduszu leśnego.

Nie pobieramy z budżetu państwa pieniędzy. Prowadzenie pozyskania drewna pozwala nam zdobyć fundusze na bieżącą pracę, ochronę przyrody i zapewnienie potrzeb społeczeństwa w ramach udostępniania lasu. Finansujemy także szereg instytucji wspomagamy działanie samorzadów i finansujemy liczne badania naukowe.  

Odpowiednie nadzorowanie i kierowanie ruchem turystycznym pozwala ochraniać przyrodę. Profesjonalne i skoordynowane udostępnianie lasów nadmorskich stało się możliwe dzięki pozyskaniu ogromnych dotacji na modernizację infrastruktury turystycznej. Współpracując z lokalnymi samorządami powstała sieć tras i ścieżek. Trasy konne, ścieżki rowerowe, trasy nordic walking oplatają najczęściej uczęszczane fragmenty nadleśnictwa. Ochrona najcenniejszych fragmentów pasa nadmorskiego stała się możliwa poprzez skanalizowanie odpowiednimi drogami ruchu turystycznego. Kompleks Lubiatowski, który powstał dzięki dofinansowaniu unijnemu pozwala dojechać nad samo morze gdzie istnieje możliwość bezpiecznego zaparkowania samochodu, zjedzenia posiłku i przenocowaniu na polu namiotowym lub w ośrodku wypoczynkowym.

Wszystkie te funkcje przenikają się wzajemnie tworząc system, który zapewnia trwałe funkcjonowanie Lasów Państwowych.

Sprawne działanie nadleśnictw jest możliwe głównie dzięki usystematyzowanej strukturze zarządczej. Na czele Lasów państwowych stoi powoływany przez Ministra Środowiska dyrektor generalny. Zarządzanie ogółem lasów prowadzone jest przez Dyrekcję Generalną Lasów Państwowych. Poniże w strukturze znajduje się 17 dyrekcji regionalnych. Te dzielą się na 430 nadleśnictw będących samodzielnymi jednostkami. Wewnętrzną strukturę nadleśnictwa tworzą leśnictwa, najmniejsze jednostki podziału w strukturze zarządzania lasami.

Ważnym dokumentem, podsumowującym powyższy tekst, ściśle powiązanym z Ustawą o Lasach jest ustawa o zachowaniu narodowego charakteru strategicznych zasobów naturalnych kraju. Określa ona zasady gospodarowania lasami szczególnie podkreślając powszechny dostęp do lasów dla społeczeństwa. Lasy nie mogą podlegać żadnym przekształceniom własnościowym, nie można ich dzielić i sprzedawać. Gospodarka musi opierać się na wcześniej opisanej zasadzie zrównoważonego rozwoju nakazującej przestrzeganie obowiązku utrzymania, powiększania i doskonalenia zasobu odnawialnego jakim jest las. Zapewniony musi być także wolny wstęp do lasów na zasadach nieodpłatnego korzystania z pozaprodukcyjnych jego funkcji.