Zagrożenia dzieli się na trzy grupy:

• biotyczne (np. szkodliwe owady, grzyby patogeniczne, ssaki roślinożerne);
• abiotyczne - ekstremalne zjawiska atmosferyczne (np. silne wiatry, śnieg, ulewne deszcze, wysokie i niskie temperatury);
• antropogeniczne - wywołane przez człowieka (np. pożary, zanieczyszczenia przemysłowe, zaśmiecanie lasu).

Przeczytaj więcej o ochronie lasu

Zagrożenia biotyczne

Ochrona przed szkodliwymi owadami

Coroczne opracowanie prognozy występowania ważniejszych szkodliwych owadów leśnych stwarza podstawę do planowania zabiegów ochronnych, koniecznych do zabezpieczenia drzewostanów i szkółek leśnych przed szkodami zagrażającymi ze strony owadów. Największego zagrożenia można się spodziewać ze strony poprocha cetyniaka, brudnicy mniszki, zwójki sosnóweczki, boreczników, zasnuji świerkowej oraz szeliniaka sosnowca. Ze szkodników wtórnych najbardziej uciążliwymi są: kornik drukarz, kornik drukarczyk, czterooczak świerkowy oraz przypłaszczek granatek i cetyńce. W ostatnich latach ponownie obserwujemy nasilone występowanie wyżej wymienionych szkodników, przy czym ze strony korników zagrożone są prawie wszystkie drzewostany świerkowe oraz z dużym udziałem tego gatunku w składzie. Zdecydowanie dominującym kornikiem powodującym znaczne szkody jest w ostatnich latach kornik drukarz. Zwalczanie prowadzimy poprzez usuwanie zasiedlonych drzew stojących, czystą wyróbkę sortymentów, korowanie pni oraz okrzesywanie gałęzi na całej długości ściętego drzewa.

W ramach walki biologicznej ze szkodnikami owadzimi należy również zwrócić uwagę, aby chronić pożyteczne ssaki owadożerne (ryjówki, jeże), płazy, gady, ptaki i pożyteczne owady.                      Usychający świerk zaatakowany przez kornika drukarza

Dla prognozy występowania pierwotnych szkodników owadzich bardzo istotne są jesienne poszukiwania, które w przypadku niesprzyjających warunków oraz wątpliwych rezultatów należy powtarzać wiosną (luty, marzec).

Ochrona przed pasożytniczymi grzybami

Choroby grzybowe występują w uprawach, młodnikach i drzewostanach głównie na gruntach porolnych nadleśnictwa. Odczyn gleby na ogół zbliżony do alkalicznego lub obojętnego, wysoka na początku zasobność pokarmowa, zwłaszcza azotu, sprzyjają rozwojowi głównie bakterii i promieniowców. Z drugiej strony brak jest grzybów charakterystycznych dla naturalnych siedlisk leśnych, a przede wszystkim grzybów o zdolnościach antagonistycznych oraz rozkładających ligninę. Do chorób grzybowych powodujących największe szkody w zalesieniach porolnych należą choroby systemu korzeniowego, a wśród nich najgroźniejsza - huba korzeni, którą powoduje grzyb Heterobasidion annosum (korzeniowiec wieloletni). Aktualnie w nadleśnictwie zainwentaryzowano 3877,56 ha lasów na gruntach porolnych. Optymalne jest przygotowanie gleby metodą pełnej głębokiej orki wraz z wprowadzeniem na powierzchnię trocin lub kory w celu zwiększenia aktywności biologicznej gleby i zmiany zbiorowisk gatunków grzybów, zwłaszcza z rodzaju Trichoderma, antagonistycznych dla korzeniowca wieloletniego. Bardzo ważnym jest dobór gatunków, formy zmieszania i ilości wysadzanych sadzonek. W późniejszym okresie podstawowym zabiegiem z zakresu ochrony przeciwko chorobom korzeni jest smarowanie pniaków pozostających po cięciach pielęgnacyjnych i na zrębach środkiem biologicznym zawierającym Phlebia gigantea.

Choroby korzeni zarówno na gruntach porolnych, jak i na naturalnych leśnych powodują również grzyby z rodzaju Armillaria (opieńki). W uprawach i młodnikach Nadleśnictwa Choczewo często spotyka się choroby grzybowe atakujące igły, liście lub pędy, a są to głównie osutka sosnowa, skrętak sosnowy i mączniak dębowy, ale powstałe w wyniku powyższych patogenów szkody nie mają większego znaczenia.

Ochrona przed szkodami wyrządzonymi przez zwierzynę

Istotnym problemem jest złagodzenie ostrego konfliktu hodowli lasu z gospodarką łowiecką. Zbyt wielka liczebność zwierzyny bardzo niekorzystnie oddziałuje na ekosystem leśny poprzez wybiórcze zgryzanie, osmykiwanie, spałowanie, tratowanie młodych drzewek w różnych stadiach rozwoju.

Do ochrony upraw i młodników przed zgryzaniem oraz spałowaniem nadleśnictwo stosuje w bardzo szerokim zakresie grodzenie upraw i gniazd, osłonki oraz preparaty odstraszające - repelenty. W celu ograniczenia szkód wyrządzanych w uprawach leśnych przez zwierzynę płową nadleśnictwo prowadzi produkcję gatunków drzew i krzewów chętnie zgryzanych przez zwierzynę, aby je następnie wysadzać na poletkach zgryzowych.

Zagrożenia antropogeniczne

Lasy Nadleśnictwa Choczewo charakteryzują się III stopniem zagrożenia pożarowego. Największe natężenie występowania pożarów ma miejsce w okresie wiosny i przedwiośnia, w wyniku pojawienia się łatwopalnych materiałów w postaci opadłych liści, chrustu i suchej roślinności dna. Ponadto istotny wpływ na wystąpienie zagrożenia pożarowego jest fakt, iż lasy nadleśnictwa z uwagi na swoje walory przyrodnicze i turystyczne są penetrowane przez ludność, głównie w miesiącach czerwiec-sierpień. W miesiącach tych wysokie temperatury powietrza i niska wilgotność ściółki zwiększają ryzyko pojawienia się pożaru.

Istniejący system obserwacyjno-alarmowy, sieć straży pożarnych, rozmieszczenie sprzętu pożarowego, zaopatrzenie w wodę pozwala nam na wkroczenie w miejsce powstania pożaru od 15 do 25 minut.

W okresie od 01.04 do 30.09 działa w nadleśnictwie Punkt Alarmowo-Dyspozycyjny oraz dostrzegalnia przeciwpożarowa zlokalizowana na terenie leśnictwa Białogóra. W poszczególnych leśnictwach pełnione są dyżury przeciwpożarowe, a w okresach dużego zagrożenia pożarowego organizowane są patrole przeciwpożarowe.

Na terenach leśnych utworzono sieć dróg pożarowych, które ponumerowano i oznakowano na gruncie. Niezwykle ważnym elementem w ochronie przeciwpożarowej jest też sieć punktów czerpania wody.